Uwodzenie kobiet - niepowtarzalna wiedza powaznego badacza

Doskonale wiemy, ze jest to bunt nieuzasadniony ze wzgledu na ogromne Uwodzenie Kobiet korzysci, jakie przyniosly nam badania naukowe, ale tak silnie uderza to w nasze podstawowe rozumienie tego, czym jest lagodna i troskliwa intymnosc, ze nie mozemy sie powstrzymac. W razie choroby biegniemy do apteki i szybko polykamy rozne pigulki i tabletki, ale staramy sie nie myslec o ufnych, zdradzonych zwierzetach, ktore cierpialy po to, bysmy mogli otrzymac te blogoslawione antybiotyki.
Jesli sytuacja rysuje sie tak przykro w odczuciu ogolu, to Uwodzenie Kobiet musi ona wygladac w odczuciu badacza? Otoz nie rysuje sie ona wcale tragicznie, a to dlatego, ze wyksztalcil on w sobie umiejetnosc niepostrzegania swojej relacji do zwierzat jako relacji symbolicznej. Podchodzac do sprawy wylacznie rzeczowo, przezwycieza on swoje problemy emocjonalne. Obchodzac sie ze zwierzetami lagodnie i troskliwie, robi to po to, aby mogly one jak najlepiej sluzyc doswiadczeniom, a nie po to, aby zaspokoic swoje potrzeby emocjonalne w zakresie substytutow intymnosci, jak zapalony milosnik zwierzatek domowych. Wymaga to nieraz duzego opanowania i samodyscypliny, poniewaz nawet najbardziej kontrolowany rozumowo kontakt cielesny moze zaczac wywierac swoj magiczny wplyw i zapoczatkowac tworzenie sie wzajemnej wiezi. Wiemy, ze w niejednym wielkim laboratorium w jakiejs klatce na uboczu zamieszkuje sobie tlusty, klapouchy krolik, spasiony pieszczoch, ktory stal sie maskotka i ktorego nikt nie mysli wykorzystywac do zadnych doswiadczen, poniewaz udalo mu sie wejsc w zupelnie inna role.
Ktos, kto nie jest naukowcem, nie potrafi tak latwo dokonac tych sztucznych rozroznien. Dla niego wszystkie zwierzeta naleza do Disneylandu. Jesli dzieki wspolczesnym mediom edukacyjnym, filmowi i telewizji, poszerzy swoje horyzonty i pozbedzie sie wreszcie dzieciecych wyobrazen o pluszowych zwierzatkach, sprawia to nie zreczne rece eksperymentatora, lecz raczej przyrodnicy, ktorzy podchodza do tych spraw jak obserwatorzy, a nie jak osoby manipulujace zwierzetami i ich zyciem.
Trudne polozenie powaznego badacza nie ulega wiec poprawie. Podobnie jak ratujacy pacjentowi zycie chirurg, stara sie on wplynac na polepszenie naszego losu, ale w odroznieniu od chirurga otrzymuje za to nikle podziekowanie. Podobnie jak chirurg - badacz zachowuje podczas swoich operacji rzeczowosc i powstrzymuje emocje. Tu i tam zaangazowanie emocjonalne byloby szkodliwe. U chirurga jest to mniej oczywiste, gdyz poza sala operacyjna musi on zachowywac takie podejscie do chorego, jakie obowiazuje innych lekarzy. Znajdujac sie jednak w sali operacyjnej, traktuje ciala swoich pacjentow tak samo chlodno i bezosobowo jak badacz eksperymentator, krajac je, jak szef kuchni kraje kawal wybornej pieczeni. Inne postepowanie nam wszystkim przyniosloby w koncu szkode. Gdyby eksperymentator zaangazowal sie emocjonalnie i wszystkie zwierzeta doswiadczalne zaczal traktowac tak, jak traktuje sie zwierzatka domowe, wkrotce nie bylby w stanie prowadzic swoich zmudnych badan, ktore przynosza nam taka ulge w chorobach i cierpieniach. Potwornosc tego, co robi, doprowadzilaby go do alkoholizmu. Podobnie gdyby chirurg dopuscil do siebie emocje zwiazane z losem swoich pacjentow, drzalaby mu lancet podczas ciecia, co groziloby pacjentowi smiertelnym niebezpieczenstwem. Przebywajacy w szpitalu pacjenci byliby przerazeni, gdyby mogli uslyszec czasami zartobliwy, a innym razem rzeczowy ton rozmow toczonych w wielu salach operacyjnych, ale nie bylaby to wlasciwa reakcja. Napawajaca groza intymnosc, ktorej przejawem jest wtargniecie do wnetrza ciala innego czlowieka przy uzyciu ostrego narzedzia, wymaga calkowitego wylaczenia wplywu emocji na dzialanie. Gdyby mial to byc przejaw zdesperowania i pelnej milosci troski, to nastepnego intymnego kontaktu pacjent doznalby najpewniej z chlodnych rak przedsiebiorcy pogrzebowego.